Blik op.. trots 

Ik weet niet hoe je het gedaan hebt maar wat deed je het goed en wat mag je trots zijn op jezelf en op je bonusmeisje. Je grote liefde stierf en je was stuk van verdriet. Jullie waren nog relatief kort bij elkaar. Het opbouwen van een band met haar dochter was moeizaam gegaan, deze had haar hiervoor nooit hoeven delen met iemand anders en dat veranderde toen ze jou leerde kennen. Vaak probeerde ze je bij haar moeder weg te duwen en buiten te sluiten maar je had begrip en geduld en daardoor werd de relatie die je met haar en haar moeder had alleen maar sterker. Ze hadden ook altijd alleen elkaar gehad, geen familie, een handje vol vrienden en dat was het. Toen jouw grote liefde ziek werd en ze je vroeg of je voor haar meisje wilde zorgen als ze het niet zou redden twijfelde je geen seconde. En toen ik bij jullie binnenkwam om de uitvaart te regelen voor jouw grote liefde gaf je aan dat alles vooral moest gaan zoals haar dochter dat wilde en gaf je haar alle ruimte. Je zette jezelf op zij zoals elke ouder dat regelmatig doet. Mijn hart maakte een sprongetje toen haar dochter tijdens de uitvaart van haar moeder aangaf hoe dankbaar en blij ze is dat jij voor haar wilt blijven zorgen. De tranen in jullie beider ogen op dat moment staan op mijn netvlies gebrand. Iemand van wie haar moeder zoveel had gehouden kon niet anders dan een bijzonder persoon zijn. Jullie komen er wel samen, met vallen en opstaan. De gemeenschappelijke deler die jullie hebben, de liefde voor haar moeder, helpt jullie overal doorheen. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt…