Blik op… Toeval

Ik kende je eigenlijk niet echt. We hadden wel eens kort met elkaar gesproken maar meer dan dat niet. Op een zeker moment kwamen we samen in gesprek. Na even kort geouwehoerd te hebben, want dat kon je als de beste, veranderde de toon en zaten we binnen de kortste keren in een gesprek dat heel serieus was, over het leven, dat van jou en van mij, en over mijn werk en dat van jouw geliefde. De tijd vloog en voor mijn gevoel hebben we die avond meer dan een uur staan praten samen. Mijn kijk op jou veranderde. Slechts dagen later hoorde ik dat je aan het vechten was voor je leven. Drie dagen daarna kreeg ik het telefoontje. Je was er niet meer. Hadden we dat gesprek een paar dagen eerder niet gehad dan was jouw familie hoogstwaarschijnlijk niet bij mij terecht gekomen. Toeval? Toeval bestaat niet. Echt niet. En wat ben ik dankbaar dat ik jouw afscheid mocht verzorgen en jouw gezin mocht bijstaan. Weer veranderde mijn kijk op jou. Ik kan los van dit voorbeeld nog legio gebeurtenissen noemen waardoor ik het zeker weet. Dat het niet bestaat. Horloges en klokken die stil gaan staan op het tijdstip van overlijden, soms zelfs al voordat het overlijden heeft plaatsgevonden. Regenbogen die volgens afspraak als teken verschijnen. Vlinders die achtervolgen en op de meest bijzondere en gepaste momenten op de meest onlogische plekken aan komen fladderen. Een prijsvraag die gewonnen wordt op een typerend moment zonder dat iemand ook maar wist dat er überhaupt aan meegedaan was. Belangrijke emotioneel waardevolle materiële zaken die al jaren kwijt waren en ineens bovenin een la tevoorschijn komen. Eén liedje dat zo vol van betekenis was en ineens op elke willekeurige radiozender voorbij komt. Toeval bestaat niet. Net zoals liefde niet ophoudt waar het leven eindigt…