Blik op… Thuis

Ze was gewoon graag thuis. En dat was zeker gezien de prachtige plek waar ze woonde ook heel begrijpelijk. Niet per se heel erg op zichzelf maar kon wel genieten van de rust die ze vond als ze thuis was. Ik denk dat dat kwam door de verantwoordelijke baan die ze had en die veel van haar vroeg. Ze vond het zeker ook gezellig om af te spreken met vrienden maar ze doseerde hun afspraken zodat ze ook genoeg tijd voor zichzelf had, thuis. Ze was nog jong, begin 50, toen ze een hele slechte uitslag kreeg. Niet lang daarna overleed ze. Ze had het samen met haar partner gehad over haar afscheid en haar grootste wens was om alles, hoe kan het ook anders, thuis te laten plaats vinden. En zo gebeurde het. Ze werd thuis verzorgd en opgebaard in haar favoriete kamer. Op de dag van de uitvaart verplaatsten we haar naar de tuin onder het prieeltje waar iedereen voor de dienst afscheid van haar kon nemen nadat ze waren ontvangen met koffie en Limburgse vlaai (haar favoriet). In de tuin hadden we stoelen geplaatst en haar partner samen met de naaste vrienden begeleiden haar naar de plek in de tuin waar de dienst plaats zou vinden. Er was een beamer geplaatst waarop we konden kijken naar foto’s uit haar leven en uiteraard waren er voldoende audiovisuele middelen zodat er muziek gedraaid kon worden en er een microfoon ter beschikking was. Aan het einde van de dienst werd ze door haar partner en de vrienden naar de rouwauto gebracht en zwaaide iedereen haar uit op haar laatste rit naar het crematorium toe. Op het moment dat de daadwerkelijke crematie plaatsvond heffen partner en aanwezigen het glas op haar, haar leven en op alles wat ze voor hen gedaan en betekend heeft.. En nu? Nu is ze weer thuis. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt..