Het was zoals ze dat noemen een voltooid leven. 91 jaar. Een mooi leven, zonder noemenswaardige lichamelijke klachten, genoten van al het moois dat op haar pad kwam. De laatste weken voelde ze haar kaarsje doven maar ze was nog niet klaar voor de laatste sprong in het duister. Er kwam bezoek, iedereen die haar lief was omringde haar. De uren, de dagen verstreken. Ze nam haar tijd. Uiteindelijk was daar de overgave. Ze voelde zich gesteund en liet los. Vol Vertrouwen. Vol Dankbaarheid. Afscheid.
Blik op
Via onderstaande, door mij geschreven, columns neem ik jullie graag mee in mijn werk als uitvaartverzorger. Ik schrijf over wat ik tegenkom en laat in mijn columns ook graag weten wat er allemaal mogelijk is. […]