Het is december. Voor velen een feestmaand maar, als iemand die je lief is er niet meer is heb je een andere beleving van die maand. Dit jaar gaat het hier in huis anders dan anders en ben ik de kerstboom al aan het zetten terwijl de Sinterklaas versieringen er nog hangen. En bij het optuigen van de boom dwalen mijn gedachten af naar zo veel mensen. Naar de mensen die ziek zijn en weten dat het voor hen waarschijnlijk de laatste decembermaand zal zijn met hun geliefden. En aan de geliefden die weten dat ze straks alleen verder moeten. Naar de kinderen van een fantastische moeder die voor de tweede keer kerst moeten gaan vieren zonder haar. De eerste keer kerst kwam zo kort naar haar overlijden dat het gemis nog niet geland was. Ik denk aan een vrouw die nu volop bezig zou zijn met de 5 december cadeaus voor haar kleinzonen. Zij sturen nu kusjes naar de hemel. Ik denk aan het echtpaar dat nu eigenlijk voor de tweede keer papa en mama zou moeten worden, het lot bepaalde anders. Ik denk aan twee lieve dochters die het nieuwe jaar in gaan zonder hun geliefde papa. Ik denk aan de oude kroegbaas die gemist wordt door velen. Ik denk aan zo vele anderen voor wie het een hele andere decembermaand wordt dan ze zouden willen. Dit jaar laat ik met kerst een stoel vrij. In liefdevolle en dankbare herinnering aan allen die zo gemist worden. Ik wens jullie allen toe dat je de decembermaand in goede gezondheid mag vieren met hen die je lief zijn. Realiseer je dat je gezegend bent dat je dat nog samen kunt. Maar ik vraag jullie, denk ook even aan al die mensen die dat geluk niet hebben. Wellicht dat het hen steun geeft. Laten we gewoon wat extra lief zijn voor elkaar. We kunnen het gebruiken. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt…