Vooropgesteld; deze column is niet voor jou. Heel fijn als je toch gewoon verder leest maar voel je vooral,oprecht, niet aangesproken. Jij volgt namelijk uiteraard wel onze aanwijzingen bij een uitvaart op omdat je weet dat het gaat om de overledene en diens meest naasten en niet om jou. En daar zijn we jou heel dankbaar voor. Maar helaas geldt dat niet voor iedereen.
Als uitvaartverzorger heb ik maar één doel; een afscheid organiseren zoals de familie van de overledene dat graag wil. Zodat ze er later met een goed gevoel op kunnen terugkijken en zodat het afscheid van hun dierbare een kostbare herinnering wordt samen met alle mooie herinneringen die ze bij leven samen gemaakt hebben. En daarom vragen mijn collega’s en ik jou soms, als gast op een uitvaart, om op een bepaalde plek wel te gaan zitten, of juist niet, om op een bepaalde plek wel te parkeren, of juist niet. Om tijdens de koffietafel de familie wel te condoleren, of juist niet. Niet omdat wij dat zelf wel of niet willen maar juist om te zorgen dat we kunnen voldoen aan de wensen die de nabestaanden hebben rondom het afscheid van hun dierbare. En uiteindelijk wil iedereen toch dat mensen het afscheid van hun dierbare kunnen vormgeven zoals zij dat graag willen? Het draait toch om hen en niet om ons? En natuurlijk begrijpen wij als geen ander dat het niet fijn is om vooraan te moeten gaan zitten omdat juist daar nog plek is. Maar voor de familie is het toch juist fijn dat zij omringd worden door mensen die met hen meeleven in plaats van door lege banken? En ja, een rouwstoet heeft officieel geen voorrang… Maar dat betekent toch niet dat je op de weg voorrang moet nemen omdat je er recht op hebt? Maar goed, zoals ik al schreef, deze column is niet voor jou. Want jij bent aanwezig bij een uitvaart om de familie tot steun te zijn en om er, samen met mij en mijn team, voor te zorgen dat het afscheid verloopt zoals zij dat graag willen. Want het gaat om hen en niet om ons. Zie je wel, wij begrijpen elkaar.. Dank je wel voor je begrip. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt…